maandag 16 mei 2011

Analyse Tugendhat house















Villa Tugendhat in Brno (Tsjechië) wordt beschouwd als een meesterwerk van modernistische architectuur van de hand van de Duitse architect Ludwig Mies van der Rohe.
De villa werd in
1930 gebouwd in opdracht van Fritz en Greta Tugendhat en is een klassiek voorbeeld van functionalisme.
In 1992 was de villa de plaats voor de onderhandelingen die leidden naar de opsplitsing van Tsjecho-Slowakije in Tsjechië en Slowakije.
Sinds 1994 is de villa als museum toegankelijk.



Korte beschrijving
De villa staat tegen een helling gebouwd, waardoor vanaf de straatkant een
bijna onopvallende bouwlaag zichtbaar is, terwijl zich aan de tuinzijde drie
bouwlagen openbaren. De straatgevel maakt een gesloten indruk door het gebruik van melkglas, naar de tuin wordt de transparantie benadrukt.
De kracht van het Tugendhat House bestaat uit het gebruik van luxueuze materialen in het interieur, de onderlinge relaties tussen ruimtes en de kolommenstructuur(die vrij indeelbare gevels en plattegronden mogelijk maakt). Door de constructie hebben de binnenwanden geen dragende functie meer, alleen nog scheidend, dit geldt ook voor de gevel. Op de woonverdieping lopen de bibliotheek, de muziekruimte, het woongedeelte en het zitgedeelte allemaal in elkaar over zonder het gebruik van deuren. De scheidingswanden geven de functies hun eigen ruimte. De tuingevel bestaat, op de woonverdieping, uit één grote glazen wand. De glazen puien kunnen door middel van een motor de kelder in zakken, waardoor de ruimte zich opent naar de tuin. Mies van de Rohe heeft voor het Tugendhat House bijhorende meubelstukken ontworpen.



Op het Tugendhat House werd het principe, van de eerder door Mies van de
Rohe ontworpen, Duitse Paviljoen in Barcalona toegepast.
Voor het Paviljoen, een langgerekt gebouw met een plat dak, was een breed
terras van travertijnsteen met een onddiep waterbassin, dat het gebouw van
de straat scheidde, toegepast. De vloeiende lijn van de gehele ruimte werd
verdeeld door muurpanelen vn kostbaar marmer en in metaal gevatte ramen
in witte grijze en groene glastinten. Door de openheid van de glaswand naar
buiten en de voortzetting van de muren naar buiten werd het ruimtelijk effect
versterkt. Het huis van de Tugendhats geldt naast Le corbusiers Villa Savoye als hoogtepunt van de moderne architectuur, maar ook zijn excuise exclusiviteit kon in een tijd van economische depressie nauwelijks als voorbeeld dienen. Het Tugendhat House word wel eens vergeleken met het exclusieve en techniek van een Mercedes Benz uit die tijd.
Het net getrouwde paar Tugendhat kreeg van haar vader een stuk grond , in
een villawijk van Brno, als huwelijkscadeau. De hellende kavel sluit aan de
bovenzijde aan op de straat en geeft een groots uitzicht over in het zuid-westen gelegen stadscentrum, met zijn landmarks Pilberk Castle en St. Peters house.

Materialisatie
- staal
- gepolijst steen
- glas
- beton
- pleisterwerk



 

Analyse Barcelona Paviljoen

Barcelona Paviljoen

Het Barcelona paviljoen wordt gezien als een van de hoogte punten van de moderne architectuur. Het Duitse Paviljoen in Barcelona, is ontworpen door Mies van der Rohe in 1929 in samenwerking met binnenhuisarchitecte Lilly Reich.

Het is ontworpen voor de Wereldtentoonstelling. Een paar jaar voor de Wereldtentoonstelling had Mies van der Rohe al landhuizen ontworpen. De landhuizen heeft hij met behulp van de gekozen bouwmaterialen zo open mogelijk willen maken naar het landschap eromheen.

Korte beschrijving
Het Barcelona Paviljoen is een landhuis dat een extreem vereenvoudigde vorm heeft van de eerdere ontwerpen. Van buiten gezien lijkt het landhuis opgebouwd te zijn uit verschillende blokken die asymmetrisch geordend zijn. Horizontale en verticale lijnen bepalen het beeld, dat volledig gemaakt wordt door de verschillende waterbassins die zich rondom het paviljoen bevinden.
Het paviljoen bestaat uit kostbare materialen die met hun beige, grijze en groene tinten de eenvoud van het gebouw versterken. Het gebouw komt haast klassiek over en was op zichzelf al zo compleet dat er maar een paar, door Mies van der Rohe zelf ontworpen meubels in kwamen te staan, die overigens nooit gebruikt zijn.

Algemeen
  • Het paviljoen is 1 verdieping hoog.
  • Het staat om een sokkel van travertijn. 
  • Travertijn is een kalksteen die gevormd wordt door de neerslag van kalk uit in calciumcarbonaat (kalk) oververzadigd water uit warme bronnen.
  • Op de sokkel rust een stalen skelet. Deze is asymmetrisch. De stalen, verchroomde kolommen parallel geplaatst. Deze dragen een plaat van gewapend beton.
  • Tussen de stalen kolommen zijn ter ondersteuning muurpanelen van marmer aangebracht.
  • De ruimte is open
  • De verdeling van de ruimte wordt gedaan door glazen en onyx wanden.


Barcelona Paviljoen

Materialen:
Materialen die gebruikt zijn voor het paviljoen zijn o.a.:
  • staal
  • glas
  • gepolijste steen (marmer en onyx)
  • gewapend beton.

Vergelijking Tugendhat house en Barcelona pavilion


Tugendhat house

Overeenkomsten tussen de twee gebouwen:
- constructie: staalskelet
- kruisvormige verchroomde kolommen
- materialisatie: gepolijste steen, beton, staal en glas
- asymmetrisch
- kolommen binnen de gevels
- losse wanden die de ruimtes afscheiden
- rastervormige kolommenstructuur


Barcelona pavilion
Verschillen tussen de twee gebouwen:

- Bij het Tugendhat house wordt er gebruik gemaakt van ronde en rechte wanden. Bij het Barcelona pavilion  wordt er alleen gebruik gemaakt van rechte wanden.
- Tugendhat house heeft een woonfunctie en het Barcelona pavilion is een tentoonstellingsruimte










Ludwig Mies van der Rohe


Algemeen

Ludwig Mies van der Rohe
Ludwig Mies van der Rohe is geboren te Aken op 27 maart 1886 en overleden in Chicago, 17 augustus 1969. Zijn echte naam was Maria Ludwig Michael Mies. Rond 1921 veranderde hij die, door er de meisjesnaam van zijn moeder (met de toevoeging "van der") bij te plaatsen: "Mies van der Rohe". Hij was naast architect ook meubelmaker die de ontwikkeling van de 20ste eeuwse architectuur beïnvloedde.


Mies van der Rohe is een van de belangrijkste Duitse architecten van na de Eerste Wereldoorlog Mies van der Rohe 1923. In 'Baukunst und Zeitwille' stelt hij de vraag naar de betekenis van architectuur.

De gedachte, van Mies van der Rohe, was dat de betekenisvolle architectuur steeds de ruimtelijke uitdrukking van de wil van de tijd is. Door die relatie tussen architectuur en tijd vond hij dat elke verwijzing naar het verleden tot mislukken gedoemd is. Het dagelijks leven wordt ook steeds moderner dus dat vraagt ook om nieuwe architectonische oplossingen.
De jaren 20 waren volgens Mies van der Rohe gericht op het wereldse en het zakelijke. De architectuur moest daarom die evolutie volgens. Hij pleit dan ook voor een zakelijke bouwkunst die gebouwen enerzijds vanuit hun technisch en constructief gegeven en anderzijds vanuit hun doeleinden benadert. Wat opvalt, is dat hij de betekening van de architectuur koppelde aan ideële voorwaarden. In de tekst 'Die Neue Zeit' werd dit verder uitgewerkt. Hij schreef hierin: ‘Of wij hoog of laag bouwen, met staal of glas, zegt niets over de waarde van dit bouwen. [...] juist de vraag naar waarde is beslissend. [.. .] Want zin en recht van elke tijd, dus ook van de nieuwe, ligt uit- sluitend daarin dat hij de geest een voorwaarde, een bestaansmogelijkheid biedt.'